Eğitim sistemimizin kötü ya da yetersiz olmasından yakınan bir çok insanla karşılaşıyoruz. Herkes akademik veya yaşantısal birikiminden birkaç cümleyle durumu özetliyor. “ Böyle sistem mi olur? Bizim zamanımızda değil hocaya karşı gelmek karşısında titrerdik! Şimdi ki gençlerde iş yok!.. “ Bir kısım uzman bakışıyla olaya bilimsel yaklaşıyor. “ Yok efendim, sistemde sıkıntı yok. Sıkıntı uygulamada…”
    Sıkıntı onda değil, şunda değil, bunda değil. Ee sıkıntı nerede ? Öğretmenlerine karşı her türlü saygısızlığı hak gören öğrenciler, öğrencisinin en ufak sıkıntısıyla ilgilenmeyen öğretmenler, yeterlilikleri ile değil ilişkileriyle bir yerlere gelmiş yöneticiler, para ile tüm eğitim sorunlarının çözüleceğini düşünen velilerin hiç mi suçu yok ?
    Artık gına geldi. Eğitim öyle bir duruma geldi ki, veli öğretmene öğretmenlik öğretiyor. Öğretmen yöneticiye yöneticilik öğretiyor. Bilinçsiz yöneticiler suçu veliye atıyor. Nereye kadar ? Artık herkes görevini yapmalı. Eskiden ve şimdi herkesin mutlaka siyaset hakkında bir görüşü vardı. Şimdi 7 den 70’e herkes eğitim uzmanı olmuş.
    Bilmediğini bilenden korkma, bilmediğini bilmeyenden kork !
    Büyükler olaylara yaklaşırken şu düsturu benimsermiş. “ Eleştireceğin durumu düzeltmek için projen var mı ? Projen varsa bu projeyi gerçekleştirmek için ne yaptın ? “ Bu iki soruyu kendisine sormayan bir kimsenin kuru kuruya eleştiri yapmasını doğru bulmuyorum.
    Eğitimin kalitesi çocuklarımızın ve gençlerimizin sınavlarda çok iyi puanlar alarak çok yüksek puanlı üniversite kazanması ile anlaşılamaz. Eğitimin kalitesi çocuklarımızın ve gençlerimizin bizim gözetimimizden uzakken neler yaptığıyla belli olur. Kendisinin puan, not ve maaş karşılığı olmadan yaptığı işlerle belli olur.
    Eğitim nedir ? Eğitim, kendi kendine mutlu olmayı başarabilmektir. İnsanlara sırf insan olduğu için değer verebilmektir. Çevresine karşı duyarlı olabilmektir. Kendi öz-kültürünü tanımaktır. Toplumsal değerler olan adalet, saygı, hoşgörü ve paylaşma gibi özellikleri kazanabilmektir. Oyun oynarken kurallara uyabilmektir. Hayvanları sevebilmektir. Toplu kullanım alanlarında diğer insanların hakkına riayet etmektir. Her bin çocuktan yaklaşık yirmisi hastalıktan ölüyor, eğitim bunu azaltmaktır. Her gün yüzlerce trafik kazası oluyor, bunların azalmasını sağlamaktır. Her gün yüzlerce istismar oluyor, bunu engelleyebilmektir. Bu sorunları eğitimden başka çözecek bir sistem de maalesef yoktur.
    Eğitim ne değildir ? Sosyal medyada eğitimle ilgili söz paylaşmak eğitim göstergesi değildir. Eğitim konusunda ütopik hedeflerle insanları narkozlamak, para ile eğitimi satın alabileceğini sanmak ve eğitim konusunda eğitimcilerin haricindeki kişilerin söz sahibi olması eğitim göstergesi değildir.
    Eğitim artık eskiye göre da umut verici. Uzun zamandır eğitimci bir eğitim bakanına hasrettik. Hasret sona erdi. Artık eğitim, uzman kişiler tarafından yön verilen bir sistem olacak(diye ümit ediyoruz)tır.
    Almanya 2. Dünya Savaşının izlerini eğitimle sildi şimdi dünyaya en kaliteli sistemleri pazarlıyor. Japonya atom bombasının izlerini eğitimle sildi şimdi dünyaya teknoloji satıyor.
    Eğitime değer verdiğimiz zaman değişim başlayacaktır. Her şeyden önce yapılması gereken eğitime topyekun değer vermemiz gerekiyor. Açlık, susuzluk, parasızlık bir toplumu öldürmez ama eğitimsizlik her toplumu öldürür.