Ben bir İmam Hatipliyim. Babam da öyleydi, benim oğlum da, biraderim de…

Nesiller boyu İmam Hatipli olmak bir dava,  bir aşk, bir ayrıcalık, bir ruh “idi” bizim için.

İmam Hatipliler Vakfı’nın guruluşunda da ipbicene emeğim var. O zamannar zivlan gara sakallı Üssüün Üzülmez’in evinde toplantılar yapdık. İtdifakın başı Siyit Memed Boğa’nın çook yardımlarını gördük.  Akif Yılmaz, Muhammed Acıyan gardaşlar genşlik enerjisiyle çok goşdurdular. Ömer Durak’ı unudanın gözüne dizine duru.

 Abdullah Büyüksütcü, Ziya Özboyacı, Aamed Sorgun, Abdüssettar Yarar,  Osman Feyzullah, Sülman Boyalı, Aamet Yaman, Memet Bulut… daha kimler kimler… Toplantı üsdüne toplantı, isdişare üsdüne isdişare…

Sonunda Vakfı gurup Raametli Adil Güçcüğü ireyis yapdık, daa soğna Memed İmin Parlaktürk Hoca, Derviş Ali Candan’ın başgannığında çalmadık gapı, gitmedik yir bırakmadık. Ne Refah İl Başganı Memed Sözer galdı, ne ANAP İl Başganı Nazmi Sırıt. Gasde, televizyon, iradyo, Vali, Belediye İreyisi,… hepbisinin gapısını aşındırdık.

Kiminden desdek gördük, kiminden kösdek.

Amma yılmadık, yorulmadık Gonya yitmedi tee Angara’lara, İsdambol’lara çok gitdik geldik. Din Eğitimi Umom Müdürü’nden girdik, Maarif Müsteşarı -hala adının soyadının sırrını çözemediğim- Bener Cordan(?)’dan çıkdık. Başvekil Raametli Erbakan’da soluğu aldık.

 28 Şubat’ın ceberut dönemleri. Merhom Erbakan Hoca bişşiyler yapmak için çırpınıyor ama boynuna iplik atılmış, altından da isgemlesi çekilmiş bir idam mahkumu gibi bişşiy yapamamanın sıkıntısını çekiyordu.

Sonunda bilmem gaç rakımlı Çangaya’ya dayandık. Reyisicumhur Demirel’den hiç bi yaraya merhem olmayan, kokmaz bulaşmaz boş laflar diğnedik.

Döndük Gonya’ya. Hacıviyiszade’de sabah namazları, Cuma eylemleri, imzalar, dosyalar, basın toplantıları, ziyaretler,… neler neler yaşadık.

Derdimiz tasamız, şu İmam Hatipler gapanmasın, gapısına kilit vurulmasın, millet dinini diyanetini öğrensin, sağlam nesiller yitişsin diyi çooog oğraşdık.

Şimdilerde Ecevit Öğsüz gardaşımız ekibiynen beraber bu hızmatları yörüdüyor, Allah razı ossun. Allah emeğini yağlı itsin. Amma laf aramızda bizden irahat. Gözel gonuşmalar yapıyor, çoğu da “Patişahım çok yaşa” gıvamında, hökümata teşekkür babında cümleler.

Haa, elhak dooru sööleyor. Neticede gendisi de İmam Hatipli olan Başvekilimiz İmam Hatiplerin önünü açdı. Okullar açıldı, çoğaldı, esgi zulümler galmadı. Hakgını yimemek ilazım.

Şimdi bırak İmam Hatiplerin gapanmasını, nerdeyse her mahalleye bi İmam Hatip açıldı. “Filanzade Ortaokulu” levhaları indirilip, yirine “Feşmekanzade İmam Hatip Okulu” tabelaları asıldı.

Fakaaat gel gör ki o esgi ruh, esgi galite, esgi seviye galmadı.  “Tabela”yı değişdirmek mi önemli,  “Talebe”yi değişdirmek mi?” bilemedik.

Bütün bunnarı niye mi yazıyom?  Geçen gün güvenilir bi ağızdan, çok feci bi malumat öğrendim.

Keşge duymaz olaydım, duyunca başıma gaynar sular döküldü, gahroldum, bi hoş oldum, gafam allak bullak oldu. Seroşa döndüm. Ne duyduğumu merak itdiyseniz, yarın bu köşede yazacam iyşallah…